Cusco, ook soms gespeld Cuzco of in de Inca taal Quechua soms als Qosqo was de hoofdstad van het Inca Imperium en is gelegen op 3600 meter hoogte. Het is één van de oudste continu bewoonde steden op het Westelijk Halfrond. Ondanks de kolonisatie en verovering door de Spanjaarden, die vele gebouwen vernielden om met de stenen hun eigen koloniale gebouwen neer te zetten en ondanks het ongebreidelde fanatisme van de vele evangelisten die volgden om het Geloof te verspreiden en de tempels van de Inca’s vernielden om hun kerken te bouwen, is nog veel van de oude architectuur zichtbaar. In veel gevallen werden de talrijke muren van de Inca’s als fundament gebruikt. In Cusco en de nabije gebieden vindt men tot op heden nog talrijke gebouwen en muren die zonder mortel zijn gebouwd met stenen die met een enorme perfectie en precieze werden gesneden en gepolijst dat dezen perfect in elkaar pasten. Stenen soms zo groot als huizen die als een legpuzzel perfect in elkaar passen en waarbij het heden ten dagen en met de huidige technieken, haast onmogelijk is om dit werk met zulke precieze en op deze enorme schaal, te evenaren. De meest kenmerkende muur in Cusco is die met de steen met de twaalf hoeken, die zo precies is bewerkt dat men tussen de naden letterlijk geen speld kan krijgen.

​

De naam Cusco is afgeleid van een Quechua woord en betekent "navel" of "centrum," (van de Wereld) en dateert uit de 11e of 12e eeuw en was de hoofdstad van Tawantinsuyu ("het Koninkrijk van de vier Delen of Windrichtingen"), een imperium dat later in de 15e eeuw tot aan Ecuador in het Noorden en Argentinië in het Zuiden, zou reiken. De bevolking van het Inca Imperium op het tijdstip van de Spaanse verovering, in 1530, bestond uit meer dan 12 miljoen onderdanen, waarbij in de stad Cusco zelf tienduizenden inwoners woonden.

In 1983 werd het historisch centrum van Cuzco opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

​